Herinneringen Gran Canaria
Door: larissabosman
Blijf op de hoogte en volg Larissa Bosman
13 April 2011 | Spanje, Madrid
De afgelopen dagen heb ik niet zoveel gedaan. Ben al anderhalve week niet uitgeweest en dat is een record denk sinds ik hier ben. Heb iedere dag gewerkt en een paar keer gesport.
Iedere keer als ik ga sporten rij ik met mijn bus langs Parque Bali bungalows. Daar ben ik een aantal jaren geleden met mama, Melanie, Andrea, Jari en Manon op vakantie geweest.
Omdat ik alles zo zie ga ik automatisch herinneringen ophalen. En dat zijn er nogal veel. Zoals het dakterras en dat ene dakje hoger waar we nooit op mochten maar wel altijd opklommen. Of Karel kakkerlak die de kakkerlakken voor ons weghaalde uit het huisje. Ik weet nog steeds zijn echte naam niet. Het barretje in de huiskamer waar Jari en ik altijd barman/vrouw gingen spelen met limonade flessen. Het airhockey spel waar Jari en ik altijd de stekker er vanuit trokken om vervolgens te doen alsof we er geld in hadden gegooid zodat we gratis konden spelen. Watertaxi spelen voor Jari die op het luchtbed lag en aan het eind van de vakantie pas het water echt in durfde. Mel en Manon die vanaf het dak waar we niet op mochten komen naar iedereen die langsliep hallo in alle talen die ze konden bedenken gingen roepen. We hadden ook een clubje ofzo met zijn vieren en allemaal hadden we een bloemetje. Die hebben we 's avonds op het dak gelegd en de volgende ochtend was er 1 weg. Manon en ik ruzie over van wie dat ene bloemetje was. Hij was natuurlijk van Manon maar ik bleef stug volhouden dat ie van mij was. Mel en Manon deelde een kamer samen en ik één met mam en Jari met Andrea. Na een aantal dagen mochten Jari en ik een keertje met zijn tweeen in een kamer slapen om te kijken hoe dat ging. Natuurlijk waren wij de volgende ochtend om 6 uur al met veel lawaai barman/vrouw aan het spelen in de huiskamer en dat was gelijk onze laatste nacht samen daar. Als we 's avonds gingen uiteten gingen we met de taxi (die altijd veel te hard reed) naar het centrum. Af en toe was er dan een man met een gitaar aan het spelen en zingen waar ik nog mee op de foto sta met zijn gitaar in mijn handen en zijn hoed op mijn hoofd. Dan had je nog Renée waar Melanie helemaal stapelgek verliefd op was en daarom maar met zijn kleine zusje omging. Of dat arme jongetje wat Jari en ik de hele vakantie gepest hebben zodat Mel hem kon troosten omdat ze hem zo schattig vond. We waren altijd met zijn allen verstoppertje aan het spelen 's avonds en Jari en ik moesten altijd eerder naar bed dan Melanie en Manon. Voor wij op vakantie gingen kregen Mel en ik van papa een kaart met daarop een leuke tekst en daarin een hoop geld. Waar ik natuurlijk hardstikke trots op was maar wat ik ook meteen weer in kon leveren bij mama. Ik mocht het alleen gebruiken als ik het echt nodig had. Wat ik op dat moment natuurlijk belachelijk vond maar wat eigenlijk heel logisch is.
Maar af en toe kwam er een herinnering naar boven waarna ik zo hard in de lach schoot dat iedereen in de bus wel gedacht moest hebben dat ik niet helemaal goed in mijn hoofd was.
Zoals Andrea die Jari's haar ging knippen en een stukje van zijn oor af had geknipt waarna ze bijna flauw viel van het bloed dat ze zag.
Of mama die ging zwemmen en dr hoofd zo hard tegen het betonnen bruggetje aan heeft gestoten dat ze de hele dag hoofdpijn heeft gehad. Het zal vast veel pijn hebben gedaan maar ik kan mij nog goed herinneren dat ik helemaal kapot ging van het lachen.
Ook heb ik voor de eerste keer in mijn leven een rotje gegooid. Het was oudejaarsavond en ik was bang dus Karel ging mij wel helpen. Hij zou het rotje aansteken een paar stappen zetten en zodra hij NU zou zeggen zou ik gooien. Dus Karel zegt NU en ik gooi zo hard als ik kan in de richting van het geluid. Het rotje kwam in Karels slipper terecht en hij kon hem nog net op tijd uittrappen.
Iedere keer als ik ga sporten rij ik met mijn bus langs Parque Bali bungalows. Daar ben ik een aantal jaren geleden met mama, Melanie, Andrea, Jari en Manon op vakantie geweest.
Omdat ik alles zo zie ga ik automatisch herinneringen ophalen. En dat zijn er nogal veel. Zoals het dakterras en dat ene dakje hoger waar we nooit op mochten maar wel altijd opklommen. Of Karel kakkerlak die de kakkerlakken voor ons weghaalde uit het huisje. Ik weet nog steeds zijn echte naam niet. Het barretje in de huiskamer waar Jari en ik altijd barman/vrouw gingen spelen met limonade flessen. Het airhockey spel waar Jari en ik altijd de stekker er vanuit trokken om vervolgens te doen alsof we er geld in hadden gegooid zodat we gratis konden spelen. Watertaxi spelen voor Jari die op het luchtbed lag en aan het eind van de vakantie pas het water echt in durfde. Mel en Manon die vanaf het dak waar we niet op mochten komen naar iedereen die langsliep hallo in alle talen die ze konden bedenken gingen roepen. We hadden ook een clubje ofzo met zijn vieren en allemaal hadden we een bloemetje. Die hebben we 's avonds op het dak gelegd en de volgende ochtend was er 1 weg. Manon en ik ruzie over van wie dat ene bloemetje was. Hij was natuurlijk van Manon maar ik bleef stug volhouden dat ie van mij was. Mel en Manon deelde een kamer samen en ik één met mam en Jari met Andrea. Na een aantal dagen mochten Jari en ik een keertje met zijn tweeen in een kamer slapen om te kijken hoe dat ging. Natuurlijk waren wij de volgende ochtend om 6 uur al met veel lawaai barman/vrouw aan het spelen in de huiskamer en dat was gelijk onze laatste nacht samen daar. Als we 's avonds gingen uiteten gingen we met de taxi (die altijd veel te hard reed) naar het centrum. Af en toe was er dan een man met een gitaar aan het spelen en zingen waar ik nog mee op de foto sta met zijn gitaar in mijn handen en zijn hoed op mijn hoofd. Dan had je nog Renée waar Melanie helemaal stapelgek verliefd op was en daarom maar met zijn kleine zusje omging. Of dat arme jongetje wat Jari en ik de hele vakantie gepest hebben zodat Mel hem kon troosten omdat ze hem zo schattig vond. We waren altijd met zijn allen verstoppertje aan het spelen 's avonds en Jari en ik moesten altijd eerder naar bed dan Melanie en Manon. Voor wij op vakantie gingen kregen Mel en ik van papa een kaart met daarop een leuke tekst en daarin een hoop geld. Waar ik natuurlijk hardstikke trots op was maar wat ik ook meteen weer in kon leveren bij mama. Ik mocht het alleen gebruiken als ik het echt nodig had. Wat ik op dat moment natuurlijk belachelijk vond maar wat eigenlijk heel logisch is.
Maar af en toe kwam er een herinnering naar boven waarna ik zo hard in de lach schoot dat iedereen in de bus wel gedacht moest hebben dat ik niet helemaal goed in mijn hoofd was.
Zoals Andrea die Jari's haar ging knippen en een stukje van zijn oor af had geknipt waarna ze bijna flauw viel van het bloed dat ze zag.
Of mama die ging zwemmen en dr hoofd zo hard tegen het betonnen bruggetje aan heeft gestoten dat ze de hele dag hoofdpijn heeft gehad. Het zal vast veel pijn hebben gedaan maar ik kan mij nog goed herinneren dat ik helemaal kapot ging van het lachen.
Ook heb ik voor de eerste keer in mijn leven een rotje gegooid. Het was oudejaarsavond en ik was bang dus Karel ging mij wel helpen. Hij zou het rotje aansteken een paar stappen zetten en zodra hij NU zou zeggen zou ik gooien. Dus Karel zegt NU en ik gooi zo hard als ik kan in de richting van het geluid. Het rotje kwam in Karels slipper terecht en hij kon hem nog net op tijd uittrappen.
-
13 April 2011 - 15:30
Manon:
hahaha echt leuk dit! Ik weet alles nog bijna van wat je vertelt! Wat leuk dat je zo dichtbij parque bali zit, nooit bij nagedacht! Dat van mel & renée wisten we trouwens pas vet laat he, toen we dr dagboek hadden gelezen kwamen we er pas achter haha xxx loveyou! -
13 April 2011 - 18:12
Els:
wat een leuk verhaal larissa.altijd leuk om herinneringen op te halen.ben je ondertussen al lekker bruin geworden? zal wel. -
14 April 2011 - 12:42
Rachelle:
Loertje, ik mis je!
Hoe is ´t nou met je?
Liefs! -
16 April 2011 - 13:02
Mell.:
Hahahhahahahahahhaa
Ohh wat leuk!
Ik weet ook alles nog! ik zat er laatst ook aan te denken!
hahaha ja jullie zijn stout een beetje in mijn dagboek lezen!
Dat schattige jongen pesten gemeen zijn jullie! hehe
echt leuk al die herinneringen.
We zouden echt n reunie moeten houden! Pargué Bali (L) heerlijk vol kakkerlakken!
Heb jij ook veel last van ze? of helemaal niet?
I loveyou zusje wou dat we ff lekker konden kletse of gek doen!
ik ga slapen ben echt brak brak brak.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
